Γιάννης Χατζηχρήστος

..."Στ’ αλήθεια φοβάσαι;

Κάτω από άλλες συνθήκες η ερώτηση θα ήταν ένα καλό θέμα για ακαδημαϊκή συζήτηση. Ο φόβος ως αστάθμητος παράγοντας, ο φόβος ως αμαρτία, o αρχέγονος φόβος του θανάτου και της αιώνιας νύχτας που επακολουθεί, ο φόβος ως συνταρακτική συνειδητοποίηση μιας πραγματικότητας που ανακαλύπτεις μια στιγμή, αν και υπήρχε πάντα. Ο φόβος ως ύστατος εξολοθρευτής του υποσυνείδητου. Ο φόβος ως το τέλος της χαράς, ο φόβος της αυτογνωσίας και ο φόβος της επιβίωσης.

Ξαπλωμένος ανάμεσα σε τόσα χρώματα που παραμόνευαν εκεί έξω, αυτό που νοιώθεις τώρα κάθε άλλο παρά ακαδημαϊκό ερώτημα μπορεί να είναι. Έχεις φοβηθεί και παλιότερα, όμως οι εκδηλώσεις εκείνες τώρα σου φαίνονται λιγότερο σημαντικές. Τα χιλιόμετρα που κατάπινε η μοτοσικλέτα σου, με το μικρό δαχτυλάκι του δεξιού χεριού να έχει πιαστεί κοκαλωμένο στη θέα του τοπίου που φεύγει δεξιά και αριστερά, όταν συνειδητοποιούσες την ταχύτητα από τις διακεκομμένες διαχωριστικές γραμμές στην άσφαλτο που σε πυροβολούσαν ακατάπαυστα σαν πυρά τροχιοδεικτικά. Ο φόβος από το μαύρο της αβύσσου που σε περίμενε στα βάθη της θάλασσας όταν σκαρφαλωμένος πάνω στη κουπαστή περίμενες κάτι να σε σπρώξει σε κείνη τη βουτιά που δεν τόλμησες. O φόβος του νεοσύλλεκτου φαντάρου περνώντας την πύλη του στρατοπέδου κατάταξης. Και κάποιοι άλλοι ακαθόριστοι φόβοι, που γίνονται κομμάτι του εαυτού σου όταν κοιμάσαι, την στιγμή που μονομαχούσε η λογική και η ανεξέλεγκτη φαντασία. Φόβοι που αρκούσε μια πράξη καλής θέλησης για να τους στείλει στη λήθη με ένα απλό άνοιγμα των βλεφάρων για να επανέλθεις στο γνώριμο περιβάλλον των σκιών του δωματίου σου.

Ο φόβος που νοιώθεις τώρα είναι διαφορετικός. Φόβος πρωτόγνωρος, ασυνήθιστος, φόβος άγνωστος. Ο φόβος που ωριμάζει κάτω από τη σκιά της φρίκης. Της φρίκης που μπορεί να αναπαραστήσει το μαύρο της νύχτας, το μαύρο του σκοταδιού και όσων κρύβει το μαύρο της μοναξιάς. Της φρίκης της γραμμένη με το ίδιο φ όπως εκείνο το φ του φόνου.

Αρκεί ένα φ για να τον διώξει κανείς το φόβο, είχε διδάξει ο Λάσκος στον Πορφύρη. Ένα φύσημα σου και θα εξαφανιζόταν. Συνειδητοποιείς ότι αυτό που έχει συμβεί σε σένα είναι ότι, διαβάζοντας την ιστορία του Πορφύρη, ρούφηξες το φόβο μέχρι να γεμίσει με αυτόν κάθε κυψέλη των πνευμόνων σου. Παρακολουθήσεις του προσωπικού απόρρητου από μυστικές υπηρεσίες ή έστω η υποψία ότι αυτές γίνονται. Ίντριγκες ανεξέλεγκτων επιτροπών, γιατροί που εκφοβίζουν υγιείς, ασφαλιστές που πουλάνε τα προϊόντα τους στηριγμένοι στον φόβο που σπέρνουν οι προηγούμενοι, διαφημίσεις προϊόντων ασφάλειας που ασφαλίζουν καλά, κλειδώνοντας τους φόβους των νοικοκυραίων, μπας και δραπετεύσουν αυτοί μια νύχτα μέσα από κάποιο τους όνειρο. Και για πρώτη φορά φοβάσαι με όλα αυτά που σου αποκάλυψαν τα νούμερα και τις στατιστικές της τέχνης σου επιβεβαιώνοντας όλα τα προηγούμενα. Όλα αυτά που υπάρχουν εκεί έξω, συνθέτοντας μια τεράστια βιομηχανία του τρόμου της σιωπής και που συνειδητοποίησες απότομα την τραγικότητα της ύπαρξή τους, αλλά και το πόσο πολύ σε αφορούν. Το δικό σου φ δεν τον έδιωξε τον φόβο, το αντίθετο έγινε."...

(απόσπασμα από το Κεφάλαιο Το φ του φόβου από το ομώνυμο μυθιστόρημα)

Καλή ανάγνωση και του υπολοίπου από τους απανταχου βιβλιοφαγους (δωρεάν download του μυθιστορήματος σε μορφή e-book "To φ του φόβου" στο http://www.easywriter.gr/ebooks/item/102)