Γιάννης Χατζηχρήστος

"Τέσσερις στρουθοκάμηλοι, που κανείς δεν γνωρίζει από που δραπέτευσαν, τρέχουν από το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας προς την Ομόνοια, κυνηγημένες από τα σκυλιά. Ένας απολιθωμένος άντρας είναι πεσμένος στο έδαφος στη στάση του εμβρύου, δίπλα σε ένα ειδώλιο από οψιδιανό που αναπαριστά μια ανδρική μορφή. Γιατί; Πώς;"
Στην Ελλάδα του 2031 ένας νέος, ειδικός στις νανοτεχνολογίες -την επερχόμενη τεχνολογική επανάσταση που στηρίζεται σε μηχανές μεγέθους χιλιοστών του χιλιοστού- αναλαμβάνει να υποστηρίξει μια προανασκαφική ανάλυση στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, με σκοπό να την ολοκληρώσει πριν από την αναμενόμενη μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου. Για το έργο του αυτό ενδιαφέρονται διάφορες υπηρεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του επιβάλλονται δε αυστηροί όροι εχεμύθειας και περιορισμοί στην ιδιωτική του ζωή.
Αντιδρώντας στην παρακολούθησή του από τις αρχές, ο κεντρικός ήρωας παρεμβάλλει στην πρωτοπρόσωπη αφήγησή του μια δεύτερη ιστορία, η οποία εκτυλίσσεται στα ίδια μέρη πριν από την έκρηξη του ηφαιστείου του 1671 π.Χ. Συνδέει έτσι ο αφηγητής την εποχή της ενέργειας από υδρογόνο με την εποχή των Τιτάνων, την αρχαιολογία με τη θεωρία του χάους, τη νανοτεχνολογία με τις προϊστορικές τελετές στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, έναν αρχαίο Κρητικό ψεύτη έμπορο με την τεχνητή νοημοσύνη, τις νευροεπιστήμες με την ανάμνηση μιας αρχαιολογικής ανασκαφής... Συνδέει επίσης ένα λουλούδι που ονειρεύεται με κάποια πολύχρωμα σταυροδρόμια, και άλλα ακόμη, φαινομενικά, ασύμβατα πράγματα.
Αυτός ο κόσμος, στον οποίο κάποιες αποφάσεις σε μικρά διλήμματα είναι ικανές να ανατρέψουν τα πάντα, θα εκραγεί μαζί με το ηφαίστειο το 2031 σαρώνοντας τον παγκόσμιο τεχνολογικό πολιτισμό και τα σύμφυτα με αυτόν πολιτικά συστήματα...